امشب سخن از جان جهان بایدگفت
توصیف رسول (ص) انس و جان باید گفت
در شـــــام ولادت دو قــطب عالم
تبریک به صــاحب الزمان (عج) باید گفت
هفدهم ربیع الاول مزین به خجسته زاد روز نبی مکرم اسلام حضرت محمد(ص) و میلاد امام جعفر صادق(ع) است.
نخست میلاد پیامبر اسلام هم او که نگین تسبیح آل طه و ستون کساء است که زمینی شدنش بهانه خلقت است و جهانی را دگرگون می کند.
گوهر نابی که آسمانیان او را “احمد” و ساکنان زمین به”محمد” می شناسندش.
آری؛ وقت طلوع فجر روز جمعه سال عام الفیل بود که استحیائیل (یکی از فرشتگان بزرگ خدا) در شب تولد آن حضرت بر کوه ابوقبیس ایستاد و با صدایی بلند گفت:« ای مردم مکه! به خدا و فرستاده او و نوری که با او فرو فرستاده‌ایم ایمان بیاورید».
امام صادق (ع) در مورد وقایع زمان تولد پیامبر اسلام (ص) فرمود:«در این روز ابلیس از ورود به آسمان های هفتگانه محروم شد، شیاطین دور شدند، تمامی بت ها در بتکده به صورت، بر زمین افتادند، ایوان کسری شکست و ۱۴ کنگره ی آن سقوط کرد، آب دریاچه ساوه خشک شد، سرزمین خشک سماوه، آب پیدا کرد، آتشکده فارس پس از هزار سال خاموش شد، نوری از سرزمین حجاز بر آمد تا به مشرق رسید، کاهنان عرب علوم خود را فراموش کردند و سحر ساحران باطل شد.»[۱]
در روایتی از امام باقر (ع) آمده که فرمودند:«برای رسول خدا ( ص ) ده نام است که پنج نام در قرآن و پنج نام در غیر قرآن است؛ آن نامهایی که در قرآن است عبارت اند از: “محمد”، “احمد”، “عبدالله”، “یس”، “ن”.»[۲]
و همچنین در روایتی از امام صادق (ع) نقل شده که «طه» از اسامی پیامبر اکرم(ص) است و معنی آن:«ای کسی که طالب حقی و هدایت کننده به سوی آنی» است.[۳]
با توجه به این دو روایت، پیامبر اکرم (ص)، در قرآن کریم به شش نام معرفی شده که آیه های آن بدین شرح است:
سوره محمد آیه ۲، سوره آل عمران آیه ۱۴۴، سوره احزاب آیه ۴۰، سوره فتح آیه ۲۹٫
۱۷ ربیع الاول سال ۸۳ هجری همچنین مزین به ولادت با سعادت امام جعفر صادق( ع) در مدینه منوره است.هم او که جامع علم و عمل و عبادت و پرچم دار شاهراه ولایت علوى است.
نام مبارک آن حضرت «جعفر» و کنیه شریفش«ابوعبدالله» و لقب نورانی حضرت صادق است.
امام صادق(ع) پس از شهادت امام چهارم مدت ۱۹ سال نیز در خدمت پدر بزرگوارش امام محمد باقر ( ع ) زندگى کرد و با این ترتیب ۳۱ سال از دوران عمر بابرکتش را در خدمت جد و پدر بزرگوارش کسب فیض کرده است.
بنابراین صرف نظر از جنبه الهى و افاضات رحمانى که هر امامى آن را دار مى‌باشد، بهره‌مندى از محضر پدر و جد بزرگوارش موجب شد که آن حضرت با استعداد ذاتى و شم علمى و ذکاوت بسیار، به حد کمال علم و ادب رسید و در عصر خود بزرگترین قهرمان علم و دانش شود.
پس از درگذشت پدر بزرگوارش ۳۴ سال نیز دوره امامت او بود که در این مدت “مکتب جعفرى” را پایه‌ریزى فرمود و موجب بازسازى و زنده نگه داشتن شریعت ناب محمدى ( ص ) گردید.
براستی که امام جعفرصادق (ع) طلوع خورشید پرفروغ آسمان علم الهى و برگیرنده نقاب از چهره حقایق، است و میلادش خجسته روزی در کنه دلهای پیروانش…
این روز یکی از چهار روزی در تمام سال است که فضیلت روزه در آن جایگاه ویژه ای دارد.