با آمدنت، مدینه دامنی از عطر گل های محمدی پر کرد. 
کوچه باغ های مدینه به پیشواز نفس های بهاری ات آمدند تا خاطره عبور عطر پیامبر (ص) را از دلتنگی هایشان مرور کنند. 
آمدی تا آفتاب رویت، قبله آفتاب گردان ها شود. 

آمدی تا شب های بی ستاره را در ماه غرق کنی و دستهای تنها مانده را بگیری و تا خدا بالا بکشی، آمدی تا فانوس شوی جاده های مه زده را؛ تا کسی گمراه نشود و در چاه نیوفتد و آمدی تا زمینه را برای آمدن میوه دلت مهدی (عج) آماده کنی تا دست تمام در چاه افتادگان عالم را بگیرد و از حضیض ذلت به اوج عزت برساند. 
امید که ما را دعا کنی تا آن روزگار شکوهمند را درک کنیم و در زمره ی یاران نور دیده ات قرار گیریم.

باران کرامت خدا می بارد
نور از نفس فرشته ها می بارد
صد دسته گل محمدی باز امشب
بر صحن و سرای سامرا می بارد